Betekenis. In tijden van verplichte sociale afstand lijkt de online verwerking van gezondheids-/medische diensten een waardevol alternatief voor persoonlijke zorg in praktijken en ziekenhuizen. De twee termen worden vaak verward of door elkaar gebruikt omdat ze op elkaar lijken, maar ze zijn duidelijk verschillend van elkaar:
Telegeneeskunde is voornamelijk beperkt tot klinische diagnoses en monitoring. In tegenstelling hiermee is de Telehealth-sector op het gebied van technologie, service en onderwijs.
De voordelen van de nieuwe e-diensten liggen voor de hand: ze maken het mogelijk om belangrijke vitale parameters online te meten, recepten uit te schrijven en medicatie toe te dienen, professionele verzorging en verpleging via videotelefonie, enz. Vooral het gebruik van videoconsulten en -bezoeken heeft zijn waarde bewezen:
Met het oog op de huidige coronacrisis worden niet alleen artsen en verzorgers, maar ook (gescheiden) gezinnen optimaal ondersteund. e-Health-oplossingen van de AAL (Actief Assisted Living) gebied zoals JAMES Video beschermen tegen infecties in onstabiele tijden en patiënten met chronische ziekten een aanzienlijke meerwaarde bieden door hen de moeizame reis naar de dokter te besparen. Deze trend lijkt in de VS al goed ingeburgerd te zijn:
Volgens een onderzoek van de Amerikaanse website AMD Wereldwijde telegeneeskunde 79% van de patiënten maakt liever online een afspraak dan persoonlijk. Daarnaast geven 70% nu de voorkeur aan online consulten. De Europese markt voor telegeneeskunde en telegezondheidszorg groeit echter ook snel: de Europese markt voor telegeneeskunde is momenteel 9,93 miljard USD waard en zal groeien tot 19,2 miljard USD in 2024 - dat is 14,1% USD per jaar*.
De deuren naar telegeneeskunde en telegezondheidszorg lijken zich al te openen binnen de Duitse gezondheidszorgsector: Er zijn momenteel zes nieuwe aandachtsgebieden gepland, die in de komende weken en maanden verder ontwikkeld en vervolgens in de gezondheidszorg geïmplementeerd zullen worden.
Ondanks de wereldwijde populariteit hebben zowel telegeneeskunde als telegezondheidszorg te maken met hindernissen die voorlopig nog overwonnen moeten worden. Er kunnen bijvoorbeeld af en toe verkeerde diagnoses worden gesteld, wat ook kan voorkomen bij face-to-face zorg, maar vooral bij online consulten een negatieve invloed heeft. Daarnaast lijken de implementatie en de wijdverspreide verkoop de integratie in gezondheidszorgsystemen te bemoeilijken. Met het oog op wereldwijde pandemieën, een vergrijzende samenleving, personeelstekorten, enz. zullen telegeneeskunde en telegezondheidszorg in de toekomst echter nog belangrijker en noodzakelijker worden.